کد مطلب:369703 پنج شنبه 5 اسفند 1395 آمار بازدید:252

نیایش بیست و دوم
 . دعای آن حضرت است به هنگام سختی و مشقت و بسته شدن کارها .




بار خدایا ، مرا در اصلاح خویش به کاری فرمان داده ای که خود به گزاردن آن تواناتر از من هستی و قدرت تو بر آن و بر من از قدرت من بیش است . پس مرا به کاری بر انگیز که تو را از من خشنود می گرداند و خشنودی خود از من بخواه ، بدان هنگام که از عافیت بر خوردار باشم .




بار خدایا ، مرا طاقت رنج نیست و مرا یارای شکیبایی در بلا نیست و مرا توان درویشی نیست . پس روزی من از من دریغ مدار و مرا به دیگر آفریدگانت وامگذار و تو خود نیاز من برآر و تو خود کفاف من بر عهده دار .




بار خدایا ، در من بنگر و همه کارهای من زیر نظر




دار ، که اگر مرا به خود واگذاری ، از گزاردن هر کار ناتوانم و زمام مصلحت خویش از کف بدهم . و اگر کار من به آفریدگان خود واگذاری ، بر من روی ترش کنند و اگر مرا به پناه خویشاوندانم فرستی ، محرومم دارند و اگر دهند ، اندک دهند و بی مقدار و بسی بر من منت نهند و مرا مذمت کنند .




بار خدایا ، به فضل خود توانگرم گردان و به عظمت خود مرتبتی بزرگم ده و به توانگری خود گشاده دستی ام عطا کن و از هر چه تو راست به من بخش تا بی نیاز گردم .




بار خدایا ، بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا از حسد برهان و از گناهان در امان دار و از حرامها پرهیز ده و مرا بر ارتکاب معاصی گستاخ مفرمای و میل و خواهشم را به ساحت خود معطوف دار و چنان کن که به هر چه از تو می رسد خرسند باشم . ای خداوند ، در هر چه مرا روزی کرده ای و در هر چه بخشیده ای و در هر چه نعمت که ارزانی ام داشته ای برکت ده و چنان کن که در هر حالت که هستم ، در حفظ تو باشم و در حراست تو باشم و مستور از چشم بدخواهان باشم و دور از تطاول دشمنان باشم و در پناه تو باشم و در زینهار تو باشم .




بار خدایا ، بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا توفیق ادای آن ده که مرا بر آن ملزم ساخته ای و در راه طاعت خویش یا خدمت به خلق بر عهده من گذاشته ای ، هر




چند تنم از گزاردن آن ناتوان باشد و نیرویم به سستی گراید و توانم بدان پایه نرسد و مال و دارایی ام از آن قاصر آید ، خواه به یادش داشته باشم یا از یادش برده باشم .




ای پروردگار من ، آن وظیفه ای است که تو بر من مقرر داشته ای و من از آن غفلت ورزیده ام . آن را تو خود ، از جانب من ، از عطای جزیلت و نعمت کثیرت ادا فرما ، که تو بس توانگر و بخشنده ای ، آن سان که چیزی از آن بر ذمه من نماند تا موجب آن شود که از حسنات من بکاهی یا در روز دیدار بر سیئات من بیفزایی .




بار خدایا ، بر محمد و خاندانش درود بفرست و روزی من چنان قرار ده که شوق عمل در راه تو توشه روز باز پسینم باشد ، آن سان که صدق آن در دل خود نیک احساس کنم و آن سان که دل بر کندن از دنیا بر رغبت من غالب آید و با اشتیاق تمام به انجام حسنات پردازم و از روی بیم و هراس از سیئات در امان مانم . بار خدایا ، بر من فروغی تابناک افکن که در پرتو آن در میان مردم راه بسپرم و در تاریکیها راه خود بیابم و در روشنایی آن از دام هر شک و شبهه برهم .




بار خدایا ، بر محمد و خاندانش درود بفرست و وحشت از اندوه عذاب و شوق ثواب موعود را بر من ارزانی دار ، تا لذت چیزی را که تو را برای حصول آن می خوانم و اندوه چیزی را که از




وصول آن به تو پناه می برم ، دریابم .




بار خدایا ، تو می دانی که دنیا و آخرت مرا چه چیز به صلاح می آورد ، پس به مهربانی حوایج من بر آور .




بار خدایا ، بر محمد و خاندانش درود بفرست و بدان هنگام که در سپاسگزاری در برابر نعمتهای تو که در آسودگی و سختی و تندرستی و بیماری به من عطا کرده ای قصور ورزم ، تو حقیقت را روزی من ساز تا در حالت بیم و آسودگی و خشنودی و خشم و زیان و سود ، روحانیت خشنودی و آرامش جان خود را در انجام وظایفم نسبت به تو نیک احساس کنم .




بار خدایا ، بر محمد و خاندانش درود بفرست و سینه مرا از حسد خالی گردان ، آن سان که بر هیچ یک از بندگان تو که در حق آنان احسان کرده ای رشک نبرم ، و تا به جایی رسم که چون بنگرم که به یکی از بندگانت در دین و دنیا و تندرستی و پرهیزگاری و توانگری و آسودگی نعمتی داده ای ، من نیز برای خود از تو آرزوی برتر از آن کنم ، ای خدای یکتای بی همتا .




بار خدایا ، بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا در این جهان و آن جهان ، چه خشنود باشم چه خشمگین ، از خطاها دور دار و از لغزشها بر کنار ، آن سان که در برابر آنچه موجب خشنودی یا خشم است بر یک حال باشم و در کار فرمانبرداری تو باشم و در حق دوستان و دشمنان تو رضایت تو را بر خشنودی و خشم خود ترجیح دهم ،




تا دشمن من از جور من در امان ماند و دوست من از توجه و هوای نفسم نومید گردد .




بار خدایا ، مرا از کسانی قرار ده که تو را از روی اخلاص می خوانند به هنگام آسودگی ، آن سان که درماندگانت از روی اخلاص می خوانند به هنگام درماندگی . انک حمید مجید .